Ο ισχυρισμός μου:
Είναι φανερό πως το «cluster» των ενοικιαστών δεν αποτελεί το target-group της κυβέρνησης ως προς την προσέλκυση ψήφων και τη διατήρηση της διακυβέρνησης της χώρας. Ενδεχομένως έχει άλλες πιο συμφέρουσες για την ίδια επιλογές. Είναι το μοναδικό λογικό συμπέρασμα που μπορεί κανείς να σκεφτεί κοιτώντας από τη μία τους μισθούς και από την άλλη το κόστος στέγασης. Κι αν ο ΟΗΕ μιλάει για “housing crisis” και την Ευρώπη την έχει σε σχετικά “ικανοποιητικά” ποσοστά, αυτό κατανέμεται άνισα. Το τρέχον στιγμιότυπο ως προς τις τιμές ενοικίων ακινήτων που μπορεί να βρει κανείς σε γνωστές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο είναι απαγορευτικό για τους περισσότερους κατοίκους της χώρας.
Τι φταίει;
Οι λόγοι είναι πολλοί και αρκετά εμφανείς. Αρχικά η περίφημη προσφορά τύπου «δώρο η υπηκοότητα» σε όποιον έχει λεφτά να αγοράσει σπίτι αποτελεί δέλεαρ για ευκατάστατο κόσμο που ζει εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένας ακόμη λόγος είναι οι σχετικά φθηνές τιμές που προέκυψαν σε σχέση με άλλους Ευρωπαϊκούς προορισμούς ως απόρροια της οικονομικής κρίσης και της μετέπειτα ανάκαμψης που έκανε τα ελληνικά ακίνητα ευκαιρία για πολλούς. Ο τρίτος λόγος; Μα ποιος άλλος από τον υπερτουρισμό. Οι γνωστές πλατφόρμες με το “ταμπελάκι” “τύπου-AirBnb” είναι προφανής απειλή για τους μόνιμους κατοίκους της χώρας που μισθώνουν σπίτια. Κι αν η κυβέρνηση επιλέγει συνειδητά ενδεχομένως, να τα αφήσει όλα αχαλίνωτα, χωρίς κάποια σοβαρή εποπτεία προς όφελος όλων, άλλες χώρες ανάμεσά τους και το πλούσιο Βερολίνο έχουν πάρει πολύ δραστικά και αυστηρά μέτρα κατά καιρούς περιορίζοντας το αρνητικό αυτό φαινόμενο της στεγαστικής κρίσης (με την έννοια της ακριβής προσφοράς στέγης). Μέχρι κι ο Σύριζα, που κυβερνούσε όταν η χώρα προσπαθούσε να διατηρηθεί, έπαιρνε κάποια μέτρα και για αυτό το θέμα. Η κυβέρνηση όμως περισσότερο σφυρίζει αδιάφορα ή παίρνει μικρομέτρα π.χ. μικρής και συνεχούς αύξησης των μισθών που απορροφάται στο μεγαλύτερο ποσοστό, από τα ενοίκια. Μιλάει ακόμη για κλειστά σπίτια, που αλίμονο αν σε αυτή τη χώρα ανοίγαμε και ξεπουλάγαμε όλα τα σπίτια που υπάρχουν. Αυτά πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν. Δεν είναι σοβαρό επιχείρημα.
Προ ολίγων ημερών, αποφεύγοντας να διαχειριστεί τις πραγματικές αιτίες, έταξε «χαρτζιλίκια» στους μισθωτές, μετατρέποντάς τους σε ικέτες ή και ευάλωτους αδύναμους ανθρώπους, ενώ το πρόβλημα είναι αλλού.
Αναμενόμενη ήταν και η δημιουργία σωματείων ενοικιαστών που βλέπουν ότι δίνουν πολλά παραπάνω χρήματα για το ίδιο σπίτι, αναρωτώμενοι αν η κρίση για αυτούς έχει τελειώσει ή μόλις έχει αρχίσει.
Προφανέστατα και θα έπρεπε να υπάρχει μια καλυτέρευση, τόσο των εισοδημάτων των μισθωτών όσο και των εκμισθωτών, με τους τελευταίους όμως να βλέπουμε ότι έχουν την απαίτηση να ζουν πλουσιοπάροχα νοικιάζοντας μια κουκίδα φύκι για μεταξωτή κορδέλα.
Εν κατακλείδι:
Κλείνοντας το σχολιασμό, συνοψίζω ότι η κυβέρνηση μάλλον επιλέγει να μην έρθει σε ρήξη με τους εκμισθωτές και με όσους επωφελούνται του υπερτουρισμού, αφήνοντας τους ενοικιαστές από ελαφρώς ως πλήρως μετέωρους μιας και τους δίνει μικροβοηθήματα που φιλοδοξούν να δώσουν λύση στις παράλογες οικονομικές για τα ελληνικά δεδομένα, απαιτήσεις των εκμισθωτών, επιτρέποντας υπόνοιες ότι η Ελλάδα μπορεί να έχει ενοίκια ακριβά με μισθούς σχετικά μικρούς. Από όλην αυτήν την κατάσταση, πολύς κόσμος κινδυνεύει να οδηγηθεί στο περιθώριο και στην εξαθλίωση, όλοι τους κρυμμένοι πίσω από την μεγάλη εικόνα που δείχνουν τα γενικά ποσοστά που κατακλύζουν τις οθόνες μας.