Ο αστερισμός του Αετού (Aquila) είναι ένας ορατός αστερισμός του καλοκαιρινού ουρανού του βόρειου ημισφαιρίου, αν και μέρος του εμφανίζεται και στο νότιο.
Είναι γνωστός εδώ και δεκάδες αιώνες, ανακαλύφθηκε από τον Έλληνα αστρονόμο Κλαύδιο Πτολεμαίο τον 2ο αιώνα μ.Χ. και περιλαμβάνεται στον κατάλογό του με τους ανακαλυφθέντες αστερισμούς της εποχής εκείνης. Περιλαμβάνεται βεβαίως και στους σύγχρονους σχετικούς καταλόγους.
Το πιο λαμπρό άστρο του είναι ο Αλτάιρ, ο οποίος αποτελεί μέρος του τριγώνου του καλοκαιριού, μαζί με τον Βέγα, από τον αστερισμό της Λύρας και τον Ντενέμπ, από τον αστερισμό του Κύκνου. Ο Αετός συμβολίζει το μυθικό πουλί που χρησιμοποιούσε ο Δίας για να μεταφέρει τους κεραυνούς του, ενώ σχετίζεται και με τον μύθο της απαγωγής του Γανυμήδη, τον οποίο μετέφερε στον Όλυμπο για να γίνει ο οινοχόος των θεών.
Ο αστέρας Αλτάιρ του Άλφα Αετού, είναι ένα από τα πλησιέστερα λαμπρά αστέρια στη Γη, απέχοντας μόλις 16,7 έτη φωτός.